Yorum: Harry Potter ve Felsefe Taşı #J.K Rowling

Nasıl oldu da bu zamana kadar okumadım? Ben ki tüm filmlerini tekrar tekrar izlemiş, Filme hayran kalmış bir Potterhead; ama fark ettim ki tüm kitaplarını okumadıktan sonra sadece filmini izlemek çok anlamsız olacak. Kitap Vampiri'nden rica ettim ve ben de şu Harry Potter'ı okuyayım dedim. Yaşıma pek uygun olduğunu düşünmesem de -16 yaşındayım- şöyle bir şey de var. Bu ilk kitapta henüz Harry Potter 11 yaşında... O nedenle benim bu şekilde düşünmem gayet normal.

Kitap Adı: Harry Potter ve Felsefe Taşı 

Sayfa Sayısı: 360

Çevirmen: Ülkü Tamer

Yayınevi: Yapı Kredi Yayınları

Türü: Macera, Dram, Fantastik

            Kitap harika bir kurguda. Uzun bir süre düşünsem de böyle bir kurgu oluşturabileceğimi sanmıyorum ve bu sebeptendir ki Rowling'ciğim bu kitaptan milyonlar kazandı. Dediğim gibi kitabın kurgusuna hayran kaldım. 

Harry Potter ise benim çocukluğumdaki sevgilimdi. Bayılırdım! 11 yaşımdayken balkona çıkar ufukta benim için bir mektup var mı diye bakardım. Alohomora diye evde dolaştığımı bilirim ben. O kadar takıktım. Aslında biliyordum da Harry Potter bir kurgu. Bu kitap, bu film hepsi öyle; ama ne yaparsın işte. Ben de Nasreddin Hoca misali ya tutarsa benim de büyülerim deyip evde çomak sallıyordum. Aslında okulun ilk döneminde Aycan'la sınıfta böyle bir şey denemişliğimiz de var :))

         Hermione ise bayıldığım diğer karakterdi. Aycan'a göre ben Hermonie'ye benziyorum. Yani davranış olarak tip olarak değil. Yan yana gelsek beşiktaş gibi oluruz. Onun benzettiği şey Hermonie'nin inekliği. Ben o kadar inek değilim aslında. Sadece çalışıyorum birazcık o kadar. Hem Aycan da çalışıyor ki. Yalnız değilim ;ama Harry Potter ve Felsefe Taşı'nda saçlarımız gerçekten benziyor ona diyece bir lafım yok.

      Ron ise bayıldığım başka bir karakterdi. Hepsini seviyorum ben. Harry'nin cesaretine, becerisine; Hermonie'nin zekasına,cesaretine, arkadaşlığına; Ron'un cesaretine, arkadaşlığına hayranım. Ron'un turuncu kafasına, arkadaşlığa verdiği değere hayranım. 

        En eski fotoğrafları ve en yeni fotoğraflarını karşılaştırıyorum da nereden nereye demekten kendimi alamıyorum.  Hepsi  de sette büyüdü... 

        Draco Malfoy var bir de. Ondan ilk başlarda pek hoşlanmıyordum ama son filmde Harry, Draco'nun hayatını kurtardı ve onlar yazılı olmayan bir antlaşma imzaladılar. Belki de böyle onların da sonsuz bir arkadaşlığı oluştu.  Ben Draco'yu son filmde sevdim. 

       

Neden bilmiyorum ben Harry Potter'ı her izlediğimde ağlıyorum. Yani Dumbledore öldüğünde, Harry büyücü olduğunu öğrendiğinde. Ron'un ve Hermonie'nin arkadaşlıklarından dolayı ağlarken buluyorum kendimi. O yüzden sevdiğim bir kitap oldu Harry Potter ve Felsefe Taşı tek sorun benim bu kitabı okumak için birazcık büyük olmam o nedenle çok az puan kırmak istiyorum ve PUANIM: